Μετά από 13 χρόνια εφαρμογής του Καλλικράτη, η εμπειρία που έχουμε αποκομίσει ως πολίτες και ακόμη περισσότερο ως άνθρωποι που έχουμε ασχοληθεί με την Τοπική Αυτοδιοίκηση, μας γεννά έντονο προβληματισμό!
Πρώτον, οι επαρχιακοί Δήμοι έχασαν πολλά χρήματα από τους κεντρικούς αυτοτελείς πόρους (ΚΑΠ), σε αντίθεση με τους αθηναϊκούς Δήμους που έχασαν πολύ λιγότερα (και ελάχιστα τους άγγιξε ο Καλλικράτης). Τα νούμερα είναι συγκλονιστικά, αν τα αναλύσει κανείς.
Η χρηματοδότηση του κεντρικού κράτους από τους θεσμοθετημένους πόρους προς τους συνενωμένους επαρχιακούς Δήμους έπεσε σήμερα περίπου στο 30% έως 40% σε σχέση με το 2010. Κι αυτό μάλιστα την ώρα που οι Δήμοι ανέλαβαν περισσότερες και πολύ πιο βαριές αρμοδιότητες.
Όσο περισσότεροι «καποδιστριακοί» Δήμοι συνενώθηκαν μαζί, τόσο χειρότερα για τον νέο (καλλικρατικό) Δήμο από πλευράς χρηματοδότησης. Στην περίπτωσή μας, στο σημερινό Δήμο Δελφών ενοποιήθηκαν 8 καποδιστριακοί Δήμοι και στον Δήμο Δωρίδος 4 καποδιστριακοί Δήμοι.
Ειδικότερα στον Νομό Φωκίδας, ο Καλλικράτης επέφερε και ένα μεγαλύτερο δεινό, πέραν των άλλων που έχουν συμβεί στην υπόλοιπη Ελλάδα.
Μιλώ ιδίως για τον Δήμο Δελφών, που τον έχω ζήσει, ενώ εκτιμώ ότι παρόμοια είναι και η περίπτωση του Δήμου Δωρίδος.
Συνενώνοντας το κεντρικό κράτος 8 Δήμους στον σημερινό Δήμο Δελφών, δημιούργησε έναν Δήμο – τέρας από πλευράς γεωγραφίας: Μια απέραντη έκταση και μάλιστα κατά 90% ορεινή και ημιορεινή, με τεράστιες αποστάσεις από το ένα άκρο έως το άλλο και με σαφείς γεωμορφολογικούς φραγμούς ανάμεσα στα δύο βασικά τμήματα του Δήμου, το βόρειο και το νότιο.
Κοινωνίες που εξαιτίας της γεωγραφίας, είχαν συνηθίσει να λειτουργούν με διαφορετικούς τρόπους, συστήματα επικοινωνίας και κοινωνικές εξυπηρετήσεις, βρέθηκαν μετά το 2010 σε αμηχανία και αδιέξοδο.
Ενώ ήταν ξεκάθαρο σε οποιονδήποτε τρίτον παρατηρητή και ακόμη περισσότερο σ’ εμάς τους ίδιους ότι η τριάδα των παλαιών Δήμων Γραβιάς, Καλλιέων και Παρνασσού, είχε μια έντονη διαφορετικότητα από τον υπόλοιπο σημερινό Δήμο Δελφών, εντούτοις το προφανές αγνοήθηκε!
Σαφώς υπάρχουν ισχυροί φιλικοί και κοινωνικοί δεσμοί μεταξύ όλων των τοπικών μας κοινωνιών, όμως η γεωγραφία είναι αμείλικτη!
Οφείλουμε πλέον όλοι να το παραδεχτούμε, μετά από την εμπειρία τόσων ετών: Πρέπει να δημιουργηθεί ένας νέος ορεινός Δήμος (Γραβιάς – Καλλιέων – Παρνασσού).
Οι ευεργετικές συνέπειες για ολόκληρη την περιοχή μας θα είναι πολλαπλές: α) Θα λειτουργήσει καλύτερα ο νέος ορεινός Δήμος για την εξυπηρέτηση των δημοτών του, β) Θα λειτουργήσει καλύτερα και ο υπόλοιπος Δήμος Δελφών, με μεγαλύτερη ομοιογένεια και αποτελεσματικότητα, γ) Θα απορροφήσουμε μεγαλύτερες χρηματοδοτήσεις, δ) Θα διεκδικήσουμε περισσότερο προσωπικό.
Έτσι κι αλλιώς για τις βαριές υποδομές έχουν δημιουργηθεί και λειτουργούν ικανοποιητικά διαδημοτικοί φορείς: α) Για τα απορρίμματα ο ΦΟ.Δ.Σ.Α. Στερεάς Ελλάδας και β) Για την ύδρευση και την αποχέτευση η Δ.Ε.Υ.Α. Δήμου Δελφών, που τότε θα γίνει διαδημοτική (μεταξύ των 2 Δήμων).
Με λίγα λόγια, με αυτόν τον τρόπο οι κάτοικοι των δυσπρόσιτων ορεινών περιοχών θα αισθανθούν και πάλι πολίτες πρώτης κατηγορίας, ενώ σήμερα αισθάνονται έντονη απογοήτευση, όσο καλές προθέσεις και να έχει η κεντρική διοίκηση του Δήμου.
Σ’ αυτήν την χώρα, όταν βλέπουμε κάτι να είναι τόσο προφανές, πρέπει επιτέλους να το αναγνωρίζουμε και να το ζητάμε από το κεντρικό κράτος που λαμβάνει τις αποφάσεις.
Παίρνω λοιπόν εγώ την πρωτοβουλία, έστω και αν το θέμα θεωρείται από πολλούς «ευαίσθητο» και δύσκολο, να το αναδείξω.
Από την θέση της υποψήφιας βουλευτή ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ στο Νομό Φωκίδας, έχω σκοπό να θέσω το ζήτημα στα κομματικά όργανα και να υπερασπιστώ με επιχειρήματα την θέση μου.
Ένας από τους λόγους που επέλεξα να δώσω ενεργά τον αγώνα μου για το ΠΑΣΟΚ και να στηρίξω την μεγάλη προσπάθεια του Προέδρου μας Νίκου Ανδρουλάκη, είναι γιατί ιστορικά, από την Μεταπολίτευση και μετά, πάντα από αυτόν τον χώρο εκπορεύονται οι σημαντικές μεταρρυθμίσεις προς όφελος της κοινωνίας.
9 Μαΐου 2023
Μαίρη Ζ. Ανδρεοπούλου
Υποψήφια Βουλευτής Νομού Φωκίδας
ΠΑΣΟΚ – Κιν.Αλ.
Άρθρο μου στην καθημερινή εφημερίδα «Ώρα της Φωκίδας».
